Inspiracją do opracowania programu ćwiczeń nazywanego Ruchem Rozwijającym Weroniki Sherborne była gimnastyka ekspresyjna Rudolfa won Labana. Metoda W. Sherborne nawiązująca do gimnastyki ekspresyjnej może być stosowana jako metoda stymulacyjno-terapeutyczna do pracy z dziećmi. Koncepcja Ruchu Rozwijającego znalazła szerokie uznanie zarówno w Anglii jak i poza jej granicami.

Celem programu W. Sherborne jest osiągnięcie wewnętrznego spokoju, uświadomienie sobie własnej wartości, odprężenie się, zrelaksowanie, a także rozwijanie wzajemnych kontaktów i porozumiewanie się poprzez ćwiczenia. Można do tego dojść stopniowo. Początkowo poprzez poznanie samego siebie, swego ciała, następnie przeniesienie poczucia własnego bezpieczeństwa na najbliższe otoczenie i wreszcie nawiązanie stosunków z innymi ludźmi. Dopiero wtedy umysł staje się bardziej samodzielny, przygotowany do tworzenia, co w konsekwencji prowadzi do uzmysłowienia własnej wartości, celowości oraz działania sprzyjającemu dobremu samopoczuciu.
Zgodnie z intencjami i wskazówkami Weroniki Sherborne program kultury fizycznej powinien zawierać ćwiczenia rozwijające poruszanie się, pływanie, ćwiczenia na świeżym powietrzu, gry, rytmikę i taniec. Ćwiczenia polegają na odtworzeniu wczesnoniemowlęcych zabaw rodziców z dzieckiem. Osoby biorące udział w zabawie mają do dyspozycji tylko własne ciała. Ćwiczenia są bardzo proste, a ich ilość jest nieograniczona, zależy od fantazji i pomysłowości ćwiczących.W czasie ćwiczeń uczestnik ma okazję coraz lepszego poznawania swego ciała i jego możliwości, co wpływa na usprawnienia ruchowe, rozwój małej i dużej motoryki. Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne służy także rozwijaniu świadomości przestrzennej. Jeśli człowiek dobrze pozna przestrzeń, w której się porusza, czuje się w niej pewnie i bezpiecznie, wtedy łatwiej udaje mu się wchodzić w czyjąś przestrzeń, czyli nawiązać kontakt. Metoda ta rozwija więc umiejętności dzielenia się z innymi ludźmi osobistą przestrzenią i nawiązywania z nimi kontaktów.